Spinoza's filosofische stelsel



Spinoza's filosofische stelsel gaf vorm, orde en eenheid aan de traditie van het radicale denken. Hij stond alleen in zijn ontkenning van het bestaan van wonderen en het bovennatuurlijke. Voor zijn tijd een gevaarlijk uitgangspunt, dat zelfs Hobbes niet aandurfde. (Israel, 2001) Spinoza's filosofie is deels wel pantheïsme, maar geen panentheïsme. Die personificatie van het Godsbeeld past niet bij Spinoza. Een standpunt dat onder meer blijkt uit de 33ste stelling uit het eerste deel van de Ethica, waarin Spinoza zegt dat er van een Goddelijk plan geen sprake kan zijn. Alle dingen zijn bepaald door God, niet door de vrijheid van diens wil, maar door zijn absolute natuur, of onbegrensde macht.

Ik heb me altijd aangetrokken gevoeld tot de leer van Spinoza.

Als jong meisje kreeg ik van mijn opa twee dikke "pillen"" over zijn leer. Ik las het......

Nu ik veel ouder ben, vind ik het moeilijk om te lezen.

Ik ga me er toch weer in verdiepen.

Dit vond ik op internet.

wat vind ik hier eigenlijk van?

In tegenstelling tot het Pantheïsme leert de Bijbel ons dat God een Persoon is (Exodus 3:7; Hebreeën 6:17), dat Hij het fysieke universum heeft geschapen (Genesis 1:1; Johannes 1:3), en dat Hij een relatie met jou en mij wil hebben (Johannes 3:16; 1 Johannes 4:10).

Het Pantheïsme kent op zijn minst twee serieuze problemen. Op de eerste plaats kan deze het bestaan van het universum niet verklaren. De meeste wetenschappers hebben tegenwoordig het idee aanvaard dat materie, energie, ruimte en zelfs tijd (ons universum) een beginpunt hadden. Maar, als god slechts een onderdeel van het universum is of slechts een andere naam voor het universum is, wie of wat deed god dan beginnen? God kon zichzelf niet scheppen! Op de tweede plaats is het zo, omdat ons universum wezens met een persoonlijkheid bevat (jij en ik bijvoorbeeld), dat de Schepper van het universum zelf ook een persoonlijkheid moet hebben. Een gevolg kan immers niet groter zijn dan zijn oorzaak.